Jezus komt spoedig

  Dichter bij Jezus... Een vader en zijn zoontje wandelden op straat in Chicago. Zij kwamen voorbij een bouwterrein waar een wolkenkrabber werd gebouwd. Ze keken naar boven en zagen hoog boven op de steigers een paar bouwvakkers aan het werk. “Vader”, vroeg het jongetje, “en wat zijn die kleine jongens daarboven aan het doen?” “ Dat zijn geen kleine jongens, dat zijn volwassen mannen”, zei de vader. “Maar waarom lijken ze dan zo klein?” vroeg het zoontje. “Omdat ze zo hoog boven ons zijn”, antwoordde de vader. Even later vroeg het jongetje: “Vader, als ze dan nog hoger komen, tot aan de hemel, dan is er dus niets meer van hen te zien?” Hoe dichter wij bij Jezus komen en hoe meer wij met Hem leven en verbonden zijn, des te minder zien anderen van ons, maar des te meer zien zij van Christus. ------------------------------

  Stip of ster? Er waren eens kleine, houten mensjes. Elk houten mensje was gesneden door de houtsnijder Eli. Vanuit zijn werkplaats op de heuvel kon je hun hele dorp overzien. Elk mensje was anders. Sommigen hadden grote neuzen, andere grote ogen. Sommigen waren lang en anderen juist weer korter. Sommigen van hen droegen hoeden, sommigen jassen. Maar ze waren allemaal gemaakt door dezelfde houtsnijder en ze woonden allemaal in hetzelfde dorp. En elke dag, de hele dag door deden ze hetzelfde: ze gaven elkaar stickers. Op de straten en de pleinen …overal kon je zien dat ze sterren en stippen op elkaar aan het plakken waren. De mooie, kleine, houten mensjes, die met mooie gladde verf, kregen altijd sterren. Maar als het hout ruw was, of de verf afgebladderd, dan kregen ze stippen. De talentvolle kleine, houten mensjes kregen ook sterren. Sommigen konden grote stokken heel ver boven hun hoofd tillen of over grote blokken springen. Anderen kenden moeilijke woorden of konden heel moo

  Schreeuw om aandacht. Een jonge en succesvolle manager van een groot bedrijf reed eens door een buurt in zijn nieuwe Jaguar. Hij reed iets te snel, maar keek toch uit naar overstekende kinderen die tussen geparkeerde auto’s vandaan konden komen. Langzaam minderde hij vaart toen hij dacht iets te zien. Maar terwijl zijn auto passeerde, zag hij geen kinderen. In plaats daarvan knalde er een grote steen tegen de zijkant van zijn auto aan. Hij trapte op de rem en reed de auto achteruit naar de plek waar de steen de auto had geraakt. De boze bestuurder sprong uit de auto, en greep het eerste het beste kind dat hij zag. “Hey! Waar was dat voor nodig? Ben je helemaal gek geworden? Dat is een splinternieuwe auto en jij gaat voor de kosten opdraaien jongetje!” De jongen begon te huilen. “Alstublieft meneer, het spijt me, maar ik wist niets anders te doen. Het is mijn broertje…”, zei hij. “Hij rolde van de stoep af en viel uit zijn rolstoel en hij is te zwaar voor mij om hem op te tillen.

  Jezus in jouw huis Er was eens een rijke man. Hij leef de in een heel groot huis. Het huis had heel veel kamers, de een nog mooier en groter dan de andere. Overal hingen schilderijen en stonden prachtige beelden. En er hingen grote kristallen kroonluchters aan het plafond. Op een dag vroeg de Heer om in zijn leven en zijn huis te komen wonen. De man gaf Hem zijn mooiste kamer van het huis. De kamer was boven, aan het einde van de lange gang. “Dit is uw kamer, Jezus, blijf a.u.b. zo lang als U wilt, en U mag ermee doen wat u wilt. Ze is helemaal van U alleen”. Op een avond hoorde de man een luide klop op de deur. De man stond op, en toen hij de deur geopend had, ontdekte hij dat satan, drie van zijn handlangers had gestuurd. Hij probeerde tevergeefs de deur snel weer dicht te doen, maar één van de duistere figuren stak zijn voet tussen de deur terwijl de andere twee naar binnen glipten. Na een lange en hevige strijd met deze handlangers kreeg de man het eindelijk voor elkaar o

  Het voordeel van de strijd. Een man vond eens een cocon van een rups. Op een dag zag hij dat er een kleine opening in de cocon was gekomen. de man zat een paar uur bij de cocon te kijken naar de vlinder, die zijn lijf door die kleine opening probeert te wurmen. Op het laatst leek er geen vooruitgang meer in te zijn, en leek de vlinder niet verder te kunnen komen. De man besloot om de vlinder te helpen, en pelde voorzichtig de cocon van de vlinder af. Maa r het had een gezwollen lijfje en gekreukelde vleugels. De man hield de vlinder in de gaten, want hij verwachtte elk moment dat het zijn vleugels zou ontvouwen en weg zou vliegen. Maar er gebeurde niets. Erger nog…de vlinder bleef de rest van zijn leven als een kreupele rondkruipen met een gezwollen lijf en gekreukelde vleugels. Het heeft noo i t kunnen vliegen. De man wist niet dat hij met zijn goede bedoelingen en haast, de vlinder had verhinderd om zich, juist door die strijd om uit die kleine opening te komen, goed te on

  Slechts het brood dat wij te eten gaven, zal onze honger stillen. Slechts de gevangene die wij verlosten, zal ons bevrijden. Slechts het gewaad dat wij wegschonken, zal ons bekleden. Slechts de zieke die wij bezochten, zal ons genezen. Slechts het water dat wij te drinken gaven, zal ons verkwikken. Slechts het woord dat leed verzachtte, zal ons troosten.

  Breng Jezus. Een man uit Londen bezocht op een dag twee kerkdiensten. In de ochtend was hij naar de City Temple geweest. Hij luisterde er naar één van de mooiste preken die hij ooit had gehoord. Toen hij naar buiten ging, zei hij tegen iemand: "Wat was die preek indrukwekkend". 's Avonds ging hij naar de Tabernacle van predikant Spurgeon, die de "prins der predikers" werd genoemd.  Toen hij buiten stond, zei hij: "Wat is JEZUS indrukwekkend".

  Jezus op bezoek! Ruth ging naar haar brievenbus om haar post op te halen. Er was slechts éé n brief. Vreemd…er zat geen postzegel of poststempel op, alleen haar naam en adres. Ruth opende de envelop en begon te lezen: Lieve Ruth, Ik ben binnenkort bij je in de buurt, en dan wil I k graag langskomen voor een bezoek. Liefs, Jezus Haar handen trilden toen ze de brief op tafel legde. “Waarom zou de H eer mij willen bezoeken? Ik ben niks speciaals en ik heb Hem niks te bieden”. Die gedachte herinnerde haar aan de lege keukenkastjes. “O, ik heb H em echt niets te bieden! Ik moet nog snel even naar de winkel om wat te eten voor Hem te halen”. Ze pakte haar portemonnee, en telde hoeveel geld ze nog had: € 5.40. “Nou ja, ik kan er in ieder geval wat brood en beleg van kopen”. Ze trok snel haar jas aan en rende de deur uit. Met een brood, wat beleg en een pak melk had Ruth nog 12 cent over waar ze het mee moest doen tot maandag. Desalniettemin haastte ze zich huiswaarts, met de

  Het moet je gegeven worden. Tante Ger was oud geworden en kon niet meer alleen zijn. Daarom was zij op een boerderij op kamers gaan wonen, want ergens anders kan een boerin niet gemakkelijk aarden. Ze was een echt oud vrouwtje geworden en zou het waarschijnlijk niet lang meer maken. Neef Hans zocht haar nog eens op en bracht het gesprek op de genade van God, in het uur van de dood de enige zekere grondslag. Plotseling klonk er een stem uit de keuken, waarvan de deur half open stond. De boerin maakte koffie klaar en had alles gehoord: "Maar het moet je wel gegeven worden." Zij kwam even later binnen en zette de kopjes met koffie neer. Daarop zei Hans: “U zei in de keuken, dat het gegeven moet worden. “ Zo is het maar net, was het antwoord”. “ Wel, ik geloof, dat u gelijk hebt”, zei Hans, en hij pakte zijn Bijbel en las uit Johannes 4:14 voor: “Al wie drinken zal van het water, dat Ik hem geven zal, zal geen dorst krijgen in eeuwigheid”. Het zal ons dus inderdaa

  Er is een verhaal van een oude grootvadersklok die al generaties lang in dezelfde hoek van een kamer had gestaan en trouw dag na dag de minuten de uren weggetikt had. In de klok was een zwaar gewicht dat elke avond moest worden opgetrokken om de klok aan de gang te houden. Op zekere dag werd de klok verkocht en de nieuwe eigenaar zag het zware gewicht. " Dat is te erg”, zei hij, “dat die oude klok zo'n zware last moet dragen”. Hij nam het gewicht van de ketting en ogenblikkelijk hield de klok op met tikken. “ Waarom deed u dat"? vroeg de klok. “Ik wilde je last verlichten," zei de man. “ Hang er het alstublieft weer in," zei de klok, “dat houdt me aan de gang. De meeste mensen hebben graag een gemakkelijk leventje. Ze denken dat ze, als ze geen lasten hebben, plezierig kunnen leven. Ze beseffen niet dat God ons vaak geestelijk "aan de gang houdt" door de gewichten die ons naar beneden lijken te trekken. Beproevingen kunnen onze voeten

  Je gevoel tegenover Jezus. Gevoel zegt: kijk eens om je heen. Jezus zegt: Zie op Mij! Gevoel zegt: hier kom je nooit uit. Jezus zegt: Ik maak je vrij! Gevoel zegt: Je struikelt telkens weer. Jezus zegt: Ik hou je vast! Gevoel zegt: Je hebt ook zoveel zorgen. Jezus zegt: Geef Mij dan je last! Gevoel zegt: Jij schiet altijd te kort. Jezus zegt: In Mij ben je volmaakt! Gevoel zegt: Je woorden zijn zonder kracht. Jezus zegt: Ik ben het Die harten raakt! Gevoel zegt: Jij kan alleen maar huilen. Jezus zegt: Verblijdt je ten alle tijde! Gevoel zegt: Trek maar een muur op. Jezus zegt: Niets kan je van Mijn liefde scheiden! Gevoel zegt: Je bent onzeker en angstig Jezus zegt: Vreest niet, je bent van Mij Gevoel zegt: De mensen mogen mij niet. Jezus zegt: Ik ben voor jou, wie zal tegen jou zijn ? Gevoel zegt: Je bent zo minderwaardig. Jezus zegt: Je bent kostbaar in Mijn ogen Gevoel zegt: Ga

      Het blad. Als een blad van een boom valt weet het niet waar het terecht komt. Gedragen door de wind is het stuurloos en is het overgeleverd aan de grillen van de wind. Het kan alle kanten opgaan maar het heeft er zelf geen controle over en het kan ook geen invloed er op uit oefenen en heeft geen idee wat er gebeuren zal. Best eng he? Zou het ook zo zijn met een leven zonder God? Dat je je leven leeft zoals jij denkt dat het goed is en dat het je allemaal prima bevalt en dat het "lot" je leven bepaalt. En dat het leven eigenlijk niet meer is als een blad waarvan de wind bepaalt waar het de grond zal raken, en dat het dan zijn eindbestemming is, zijn doel, zijn "lot". Wat is dan het verschil als je Christen ben? Ik denk dat als je Christen bent en je Jezus hebt binnen gelaten in je leven, en ontdekt dat Hij de weg is en de Waarheid en het Leven, dat je dan niet zoals een blad gedragen wordt door de wind maar gedragen wordt door Zijn rechterh

  HET BESTE KOMT NOG Een echtpaar keerde terug naar Amerika na tientallen jaren in Afrika te hebben gewerkt als zendelingen. Ze hadden geen pensioen en hun gezondheid had erg geleden in al die tropenjaren. Ze waren ontmoedigd en teleurgesteld; bang voor een onzekere toekomst. Op het schip dat hen naar New York bracht bleek ook de Amerikaanse president, Roosevelt, aanwezig, terugkerend van een grote jachtpartij in Afrika. In New York aangekomen was er een grote fanfare op de kade. Mensen probeerden een glimp van de president op te vangen. Gedurende de hele reis probeerden de passagiers in aanraking met hun president te komen. De zendeling zei tegen zijn vrouw: "Wij gaven ons hele leven aan Afrika en aan de medemens in getrouwe dienst aan God, maar naar ons ziet niemand om. De president komt van een paar weken plezier terug en alle aandacht gaat naar hem uit." Er was iets van verbittering in zijn stem. "Zo moet je niet prate

  Herfstkleuren   Als een palet met gouden kleuren ontvouwt de natuur zich aan mijn oog bomen getooid in herfstkleuren reiken tot aan de hemelboog. Ze getuigen uitbundig van hun Schepper Die al dit moois tot aanzijn riep de bladeren ritselend aan mijn voeten de geuren, fruitig, warm en diep. Geen kunstenaar kan dit evenaren geen mens is tot zoiets in staat dan alleen de Schepper van hemel en aarde Die ook jou met zoveel liefde heeft gemaakt.

  GEBED VOOR MIJN KINDEREN. IK LEG DE NAMEN VAN MIJN KINDEREN IN UW HANDEN, GRAVEER GIJ ZE DAARIN MET ONUITWISBAAR SCHRIFT, DAT NIETS OF NIEMAND ZE MEER OOIT DAARUIT KAN BRANDEN, OOK NIET ALS SATAN ZE STRAKS ALS DE TARWE ZIFT, HOUD GIJ MIJN KINDEREN VAST, ALS IK ZE LOS MOET LATEN EN LAAT ALTIJD UW KRACHT BOVEN HUN ZWAKHEID STAAN. GIJ WEET HOE MATELOOS DE WERELD HEN ZAL HATEN ALS ZIJ NIET IN HET SCHEMA VAN DE WERELD ZULLEN GAAN. IK VRAAG U NIET MIJN KINDEREN ELK VERDRIET TE SPAREN MAAR WEES GIJ WEL HUN TROOST, ALS ZE EENZAAM ZIJN EN BANG WIL OM UWS NAAMS WIL HEN IN UW VERBOND BEWAREN, EN LAAT ZE NOOIT VAN U VERVREEMDEN, NOOIT, HUN LEVEN LANG! IK LEG DE NAMEN VAN MIJN KINDEREN IN UW HANDEN, IN JEZUS’ NAAM. AMEN. GEPREZEN ZIJ DE HEER.

  Geleend "Jezus werd geboren in een geleende stal. Hij predikte vanaf een geleende boot. Hij reed Jeruzalem binnen op een geleende ezel. Hij gebruikte het laatste avondmaal in een geleende bovenzaal. Hij werd begraven in een geleend graf. Nu wil Hij de levens van Christenen lenen om de rest van de wereld te bereiken. Als wij niet spreken, heeft Hij geen stem" Geleend, maar hemel en aarde behoren Hem wel toe.  Van Hem is al het goud en het vee op duizend bergen. 

  GEBED VAN EEN VERPLEEGKUNDIGE. Langzaam loop ik langs de bedden en ik spreek een enkel woord of ik maak een klein gebaar dat als een troostwoord wordt gehoord. Eventjes een blik, een knuffel, door zovelen gewaardeerd. Wordt hier niet de naastenliefde als een medicijn begeerd? Dikwijls voel ik mij onmachtig als men een bericht verkreeg met slecht nieuws en ik zie ogen uitgeblust en grenz'loos leeg. Ik geef bevend een kop koffie, houd een hand, een arm eens vast. Graag zou ik iets willen dragen van die niet te tillen last. Nu maar naar een and're kamer en ik zie en voel de pijn, eenzaamheid en zelfs ontluist'ring. Waarom moet dit alles zijn? Aan het einde van een leven buig ik stil, ontroerd mijn hoofd. Vader, weet U nog dat U mij van Uw krachten heeft beloofd? ---------------------------------

  Jezus ziet mij! Er was eens een meisje dat aan het wandelen was met haar mama. Plots stopte ze en begon naar de hemel te zwaaien. De moeder was verbaasd en vroeg zich af wat ze feitelijk deed. Het meisje antwoordde: “Ik wuif naar Jezus”. “Ja, maar”, antwoordde de mama, “je ziet toch Jezus niet”. “Nee”, antwoordde de kleine meid, “maar Jezus ziet mij”. Hebreeën 12: 2 (NBG) Laat ons oog daarbij (alleen) gericht zijn op Jezus, de Leidsman en Voleinder des geloofs, Die, om de vreugde, welke vóór Hem lag, het kruis op Zich genomen heeft,de schande niet achtende, en gezeten is ter rechterzijde van de troon Gods”.

  WAAR HOOR JE BIJ? VAN WELKE KERK BEN JE? I Kor intiërs 3: 4: “ Want wanneer de een zegt: Ik ben van Paulus; en de ander: Ik ben van Apollos; zijt gij dan niet (onveranderde) mensen”? I Korintiërs 3: 21-23: “ Daarom, niemand beroeme zich op mensen; alles is immers het uwe;: hetzij Paulus, Apollos of Kefas, hetzij wereld, leven of dood; hetzij heden of toekomst, het is alles het uwe; doch gij zijt van Christus, en Christus is van God”. Waar hoor je bij? Van welke kerk ben je? Die vragen krijg ik nog wel eens te horen. Dan antwoord ik: ‘Ik ben hervormd geboren’. Maar ja, wat geef ik daarmee eigenlijk aan? En dus vul ‘k aan: rechtzinnig daarenboven dat is een vrijzinnige manier van geloven. Maar toen ik nog jong was, is mij al geleerd: e en goed woord voor hervormd is gereformeerd . dus behoor ‘k ook tot de gereformeerde kerk . Dn doe gereformeerd gemeentewerk. En de kerk is al oud! Dat is zonder meer, dus ben ik eigenlijk ook oud-gereformeerd . Ik ben C hri

  DE SPIEGEL Renato zag de dame, in de aan de kant van de weg geparkeerde auto bijna niet. Het regende hard en het was nacht. Maar hij gaf er zich rekenschap van dat ze hulp nodig had... Hij stopte dus en kwam naderbij. De auto van de dame rook naar verf, zo nieuw was hij. De dame dacht dat dit een overvaller kon zijn. Hij wekte geen vertrouwen en zag er arm en hongerig uit... Renato merkte dat ze veel schrik had en zei tegen haar: “Ik ben hier om u te helpen, mevrouw, wees niet bezorgd. Waarom wacht u niet in de auto tot u het warmer krijgt?A propos: ik heet Renato... ” Goed, het was zo dat zij een kapotte band had en dat ze bovendien een dame op gevorderde leeftijd was, iets nogal lastigs. Renato bukte zich, haalde de mechanische krik uit de auto en krikte de auto op. Dan verving hij het wiel. Maar hij was wat bevuild en had een wonde aan een hand... Toen hij de bouten van het wiel aanspande opende ze het raampje en begon tegen hem te praten. Ze vertelde hem dat ze niet van de

  Parel in Gods Hand. Weet je wat zo bijzonder is aan een parel? Het is een korreltje zand, dat op een keer in een oester terecht komt. Als dat korreltje nu mooi glad was geweest en perfect, dan was het waarschijnlijk geen probleem geweest en was er niets mee gebeurd. Maar juist omdat dat korreltje zand hard en scherp is kan de oester dit niet verdragen. Maar weet je dan wat de oester doet? Hij maakt er een mooie parel van, die zacht, glad en rond is. Zo is het ook met jou en mij. Wij zijn van onszelf niet mooi en zacht(aardig)omdat we zondig zijn. We doen allemaal stuk voor stuk verkeerde dingen. Maar God heeft jou en mij in Zijn handen genomen en heeft ons gemaakt als een mooie parel. Een mens die Hij graag ziet en waar Hij plezier in heeft. Maar goed, een parel is op zichzelf niet veel waard als het in de schelp blijft zitten, wanneer het verstopt blijft zitten in het donker. Die parel word pas iets waard, wanneer het gevonden word door iemand die er iets kostbaars in ziet. L