Inleiding

 

Schreeuw om aandacht.

Een jonge en succesvolle manager van een groot bedrijf reed eens door een buurt in zijn nieuwe Jaguar. Hij reed iets te snel, maar keek toch uit naar overstekende kinderen die tussen geparkeerde auto’s vandaan konden komen.

Langzaam minderde hij vaart toen hij dacht iets te zien. Maar terwijl zijn auto passeerde, zag hij geen kinderen. In plaats daarvan knalde er een grote steen tegen de zijkant van zijn auto aan. Hij trapte op de rem en reed de auto achteruit naar de plek waar de steen de auto had geraakt.

De boze bestuurder sprong uit de auto, en greep het eerste het beste kind dat hij zag. “Hey! Waar was dat voor nodig? Ben je helemaal gek geworden? Dat is een splinternieuwe auto en jij gaat voor de kosten opdraaien jongetje!”

De jongen begon te huilen. “Alstublieft meneer, het spijt me, maar ik wist niets anders te doen. Het is mijn broertje…”, zei hij. “Hij rolde van de stoep af en viel uit zijn rolstoel en hij is te zwaar voor mij om hem op te tillen.”
Dikke tranen rolden over zijn wangen toen hij vroeg: “Wilt u hem a.u.b. weer in zijn rolstoel helpen? Hij heeft zich pijn gedaan, maar hij is te zwaar voor mij.”

De bestuurder probeerde de brok in zijn keel weg te slikken terwijl hij de gehandicapte jongen optilde en hem weer in zijn rolstoel zette. Met zijn chique zakdoek veegde hij de schaaf- en snijwonden af. Na een snelle blik op de jongen zag hij dat alles goed met hem zou komen.

“Dank u. God zegene u.” zei de dankbare broer tegen de vreemde man.
Te aangedaan om nog iets te zeggen zag de man hoe de kleine jongen zijn gehandicapte broertje verder de stoep op duwde. Het leek eeuwen te duren voor hij weer bij de Jaguar was.

De schade was goed te zien, maar de bestuurder heeft het nooit laten repareren. Hij hield de deuk om hem er aan te herinneren dat je nooit zo snel door het leven moet gaan, dat iemand een steen naar je moet gooien om je aandacht te krijgen.

God fluistert in onze ziel en spreekt in onze harten. Soms, wanneer we geen tijd hebben om naar Hem te luisteren, moet Hij een steen naar ons gooien.

Het is onze keuze. God heeft geen dagen zonder pijn beloofd, geen lach zonder traan, zon zonder regen, maar Hij belooft kracht voor de dag, troost voor de tranen, en licht op onze weg.

Waar altijd de zon schijnt, ontstaat een woestijn.

----------------------------