De brugwachter Het was in het jaar 1927 dat in de U.S. A. de grote crisis begon. Een jonge man, pas getrouwd, vertrok naar de stad om daar werk te gaan zoeken. Door de stad stroomde een rivier waarover een spoorbrug gebouwd was. Aan de ene zijde was een brugwachtershuisje gebouwd, waarin de brugwachter zat. Hij deed de brug open wanneer er schepen door moesten varen. De jonge man solliciteerde naar dit baantje en werd aangenomen. Met veel liefde deed hij dit werk. Na enige tijd werd in het gezin van deze brugwachter een zoontje geboren die zij Gray noemden. Toen Gray acht jaar was, nam zijn vader hem voor het eerst mee naar de brug en zei tegen hem: ”Ik wil je laten zien hoe de brug werkt.” Het was een grote belevenis voor de jongen om te zien hoe alles werkte. Voor ze in het wachthuisje waren, moesten ze over een smalle plank lopen, waaronder het mechanisme van de brug was. De hele morgen had Gray zitten kijken hoe de zeilschepen onder de brug doorvoeren en de treinen eroverheen
Posts
Als de Heiland mijn gast wilde zijn… Zou ik Hem dan met open armen aan de deur begroeten? Of zou ik me moeten ver k leden, voordat ik Hem binnen kan laten? Of een paar tijdschriften verstoppen en er betere lectuur voor in de plaats leggen? Zou ik mijn wereldse muziek door goede vervangen? Zou ik trots zijn op de dingen die aan de muur te kijk hangen? Of zou ik het een en ander uit willen leggen en allerlei excuses maken? En als de Heiland een paar dagen met me doorbracht, zou ik dan zeggen wat ik altijd zeg? Zou het leven voor mij gewoon doorgaan? Zou ik Jezus meenemen waarheen i k van plan was te gaan? Of zou ik mijn plannen voor een paar dagen wijzigen? Zou ik blij zijn als Hij mijn naaste vrienden ontmoette? Of zou ik hopen dat ze wegbleven tot Zijn bezoek voorbij was? Zou ik blij zijn als Hij steeds zou blijven? Of zou ik me opgelucht voelen als Hij tenslotte wegging? Laat ik proberen er precies achter te komen hoe ik zou zijn, als de Heere Jezus persoonlijk kwam o
De genade van God is bekend geworden, waardoor voor alle mensen eeuwige redding mogelijk werd. En daardoor leren wij dat wij ons van ons slechte leven en onze zondige verlangens moeten afkeren om daarna van dag tot dag verstandig en goed te leven, met ontzag voor God. Wij moeten vol verwachting uitkijken naar de tijd dat wij zijn heerlijkheid zullen zien, de heerlijkheid van onze grote God en Redder, Jezus Christus. Titus 2:11-13
JOHANNES 3:16 “ WANT ALZO LIEF HEEFT GOD DE WERELD GEHAD, DAT HIJ ZIJN ENIGGEBOREN ZOON GEGEVEN HEEFT, OPDAT EEN IEDER, DIE IN HEM GELOOFT, NIET VERLOREN GAAT, MAAR EEUWIG LEVEN HEBBE” ZO LIEF… DE HOOGSTE GRAAD HAD GOD… DE GROOTSTE LIEF-HEBBER DE WERELD...HET GROOTSTE AANTAL DAT HIJ GAF...DE GROOTSTE DAAD ZIJN ENIGE ZOON...HET GROOTSTE GESCHENK OPDAT EEN IEDER...DE GROOTSTE UITNODIGING DIE GELOOFT...DE GROOTSTE EENVOUD IN HEM...DE GROOTSTE PERSONALITEIT NIET VERLOREN GAAT...DE GROOTSTE BEVRIJDING
JOHN. 3:16 “ FOR GOD SO LOVED THE WORLD, THAT HE GAVE HIS ONLY BEGOTTEN SON, THAT WHOSOEVER BELIEVETH IN HIM SHOULD NOT PERISH, BUT HAVE EVERLASTING LIFE” GOD...THE GREATEST LOVER SO LOVED...THE GREATEST DEGREE THE WORLD...THE GREATEST NUMBER THAT HE GAVE...THE GREATEST ACT HIS ONLY BEGOTTEN SON...THE GREATEST GIFT THAT WHOSOEVER...THE GREATEST INVITATION BELIEVES...THE GREATEST SIMPLICITY IN HIM...THE GREATEST PERSON SHALL NOT PERISH...THE GREATEST DELIVERANCE
Bidden helpt! Een twee-onder-een-kap woning wordt de ene kant bewoond door een G odvrezende weduwe, die maar ternauwernood rond kan komen van het weinige geld dat ze ontvangt. De andere helft wordt bewoond door een klein gezin, waarvan de vader zeer vijandig is tegen alles wat met kerk of God te maken heeft. Op zekere dag heeft de weduwe geen eten meer; en ook geen geld om het te kopen. Wat nu? In haar slaapkamer knielt ze neer en – onder het openstaande raam vertelt ze – zoals ze gewoon is – hardop haar nood aan de Heere. In de aangrenzende slaapkamer zit haar buurjongen huiswerk te maken en ‘toevallig’ hoort hij zo door het openstaande raam het bidden van zijn buurvrouw. Vlug haalt bij zijn vader. Samen luisteren ze naar het gebed, dat ze woordelijk kunnen verstaan. Als de buurman hoort dat ze om brood bidt, denkt hij: wacht, ik zal haar eens te pakken nemen. Vlug haalt hij een brood en gooit het met een flinke zwaai door het openstaande raam bij zijn buurvrouw naar binnen.
Het roodborstje en Christus, een legende? Toen tijdens de eerste dagen van de wereld de dieren werden geschapen waren er niet genoeg onderdelen voor zo veel nieuwe schepselen. Het was daarom soms een beetje behelpen. Zo kreeg het varken een klein raar roze gekruld staartje omdat de mooie stoere staarten op waren. Ook het konijn moest het doen met een vreemd wit donsje achterop. In het begin kregen vele vogels prachtige kleuren, maar die werden steeds minder uitbundig doordat de verf begon op te raken. Toen een nieuwe vogel aan de beurt was restte alleen nog een beetje bruine verf. Daarom werd dit nieuwe beestje ‘bruinvogeltje’ genoemd. Het was een kleine vogel met een bolle buik, hele dunne zwarte pootjes en een spitse snavel. Door zijn bruine kleur viel hij nauwelijks op wanneer hij in zijn eentje op zoek ging naar kleine insecten in het kreupelhout. Maar de bruinvogeltjes vonden hun saaie uiterlijk maar niks, ze wilden er ook mooi uitzien. Op een dag, zo’n 2000 jaar gelede
Bouwen aan je (levens)hui s Een oud e timmerman was aan zijn pensioen toe. Hij vertelde zijn baas van zijn plannen om de bouw te verlaten en het kalmer aan te gaan doen, samen met zijn vrouw en familie. Hoewel hij in inkomen achteruit zou gaan, zou hij het wel redden en hij was er sowieso aan toe. Zijn baas vond het jammer zo’n goede kracht te zien vertrekken en vroeg of hij nog één huis wilde bouwen, als een persoonlijke gunst. De timmerman ging akkoord maar het werd al snel duidelijk dat zijn hart er niet in zat. Het werd tamelijk rommelig gebouwd, en ook het materiaal was niet echt geweldig. Zijn loopbaan had een betere afsluiting verdiend. Toen het huis klaar was, kwam zijn baas het inspecteren. Hij gaf de sleutel aan de timmerman en zei: “Dit is jouw huis, mijn cadeau voor jou.” De timmerman was geschokt en schaamde zich. Als hij had geweten dat hij dit huis voor zichzelf bouwde, had hij het heel anders aangepakt. Zo is het ook met ons. We bouwen ons levenshuis, dag voo