WAAROM VERTOEFT                        OPWEKKING? 

(vervolg)

God is een God van opwekking. Waarom is er dan (nog) geen opwekking?

 deel 14

                          Geef me kinderen of ik sterf. 

Opwekking is dringend noodzakelijk want de sluisdeuren van de hel hebben zich geopend voor deze ontaarde, perverse generatie; we hebben opwekking nodig. Maar hoewel handige, oppervlakkige heiligen van dit uur, de hemelen zouden hebben geopend en opwekking bezorgd zouden hebben, zoals een gokautomaat, heeft God Zijn glorieuze kracht niet aangewend om Zich aan te passen aan de religieuze machine van deze tijd. 

“Wij willen revival zoals het kwam in de Hebriden” zei recent een voorganger. Maar, mededienaar, opwekking kwam niet naar de Hebriden door het te wensen. De hemelen werden geopend en de machtige kracht van de Heer schudden deze eilanden, omdat “tere kinderen” een vasten heiligden en riepen een plechtige samenkomst samen, wachtende met natte gezichten vanwege hun tranen , zwoegend voor de troon van God. 

Dit bezoek kwam er omdat Hem Die ooit zocht naar een maagd, die zwanger werd van zijn Eniggeboren Zoon, een volk vond met maagdelijke reinheid in hun zielen, gevuld met een brandende visie en brandende passie. Zij hadden geen dubbel motief in hun gebeden. Hun oog was alleen gericht op Gods glorie. Ze waren niet jaloers op een andere groep die hen over het hoofd groeide; maar ze waren na-ijverig voor de Here der heerscharen. 

Om de Heilige Geest naderbij te trekken, is een gezonde Gemeente volgens de Bijbel, geen lokvogel. 

Geliefden, we hebben duizenden zulke groepen over de wereld. 

Een meisje van 17  en een jongen met dezelfde leeftijd zijn lichamelijk uitgerust om ouders te worden, als ook wettelijk getrouwden. Maar rechtvaardigt dit dat er nakomelingen komen? Hebben ze wel financiële zekerheid voor hun noden? 

Zijn ze geestelijk wel rijp genoeg om een kind op te voeden zoals het moet? 

Opwekking zou na een week sterven in sommige Bijbelse Gemeenten, want waar zijn de geestelijke vaders en moeders? Hoeveel van onze gelovigen kunnen een ziel leiden vanuit de duisternis naar het licht? 

De geboorte van een natuurlijk kind wordt gekenmerkt door maanden van last en dagen met barensnood; zo ook met de geboorte van een geestelijk kind. Jezus bad voor Zijn Gemeente, maar om hen tot een geestelijke geboorte te brengen, gaf Hij Zichzelf in de dood. 

Paulus bad dag en nacht bijzonder voor de Kerk. 

Hoewel predikers elke week roepen “dat mensen moeten wedergeboren worden”, hoeveel zouden kunnen samen met Paulus zeggen: ”want al had gij duizenden  (KJV: tienduizend) opvoeders in Christus, gij hebt niet vele vaders. Immers, ik heb u in Christus Jezus door het evangelie verwekt” (I Kor.:15).

Hij werd vader van hen in geloof. Hij zegt niet dat hij méér bad voor hen, hij doorstond weeën. 

Johannes 15:7: “Indien gij in Mij blijft en mijn woorden in u blijven, vraagt wat gij maar wilt, en het zal u geworden. Hierin is mijn Vader verheerlijkt, dat gij veel vrucht draagt en gij zult mijn discipelen zijn”.

Dit vragen omvat ook het maken van onze verzoeken voor de redding van onze geliefden. Maar gebed is meer dan vragen. 

Gebed is ons onderwerpen aan de Heilige Geest, zodat Hij in ons en door ons kan werken. 

In het 1e hoofdstuk van Genesis lezen we dat de aarde levende wezens voortbracht naar hun aard (Gen. 1:24)

Zou dan ook niet elke wedergeborene, wedergeborenen moeten voortbrengen? 

We weten allemaal dat de wetenschap het lijden heeft verzacht dat onze moeders kennen bij een geboorte. Op dezelfde manier hebben we als predikers, ook gemakkelijkere manieren om de mensen naar onze altaren te halen voor redding of voor vervulling met de Heilige Geest. 

Voor redding moesten ze gewoon hun hand opsteken. Voor de vervulling met de Heilige Geest, moesten ze gewoon gaan staan, terwijl de evangelist voor u bad en je werd vervuld. Zouden we niet beschaamd moeten zijn? 

Vóór het wonder zich voordoet, vraagt ware opwekking en wedergeboorte nog steeds barensnood. Zoals de komende baby het lichaam van de moeder ontwricht, zo ontwricht ook het groeiende concept van opwekking en ziel-arbeid, de Gemeente. 

De aanstaande moeder heeft meer hartzeer als de geboorte nakend is (vaak met slapeloze en zeker geen traanloze nachten). Zo is het ook met de verontrustende, zonde-dragende voorbidders die hun zielen uitstorten voor de ongerechtigheden van de natie. 

De zwangere moeder verliest vaak haar verlangen naar eten en in het belang van het kind dat ze draagt, ontzegt ze zich sommige dingen. Zo ook is het met gelovigen, die zich voedsel ontzeggen en door hun verterende liefde zich neerleggen voor de Here God, beschaamd voor de onvruchtbaarheid van de Kerk. 

Zoals vrouwen in de zwangerschap zich verschuilen voor de publieke blikken, als de tijd van de geboorte aanbreekt, zo is het ook met hen die in zielennood zijn, zij vlieden openbaarheid en zoeken het aangezicht van God. 

Het is voor de hand liggend dat Jakob meer liefde had voor Rachel, dan voor Lea, maar toch was “de vreugde van een vrouw” met Lea, want zij had kinderen. Beschouw hoe Jakob, 14 jaar Rachel diende en toch was deze prachtige prediking, geen troost voor deze vrouw, getroffen door onvruchtbaarheid. 

Ongetwijfeld bewees Jakob zijn liefde, met juwelen voor Rachel, maar uitwendige prullen konden Rachel niet troosten. Hoewel Rachel mooi was om naar te kijken, vond ze daar gen compensatie in, zelfs niet de bewondering door anderen. 

De erge waarheid bleef dat Lea, 4 zonen had die aan haar rok hingen, maar met de onvruchtbare Rachel werd gespot en was het onderwerp van roddel. 

Ik stel me Rachel voor, met rode ogen van het wenen, haar haar in de war en een hese stem zuchtende op Jakob, geërgerd door haar steriliteit, vernederd tot wanhoop door haar toestand, en schreeuwende  met een doordringende kreet: ”Geef mij kinderen; zo niet, dan sterf ik” (Genesis 30:1).

Deze kreet scheurde haar hart zoals een zwaard vlees verscheurt. 

Om dit alles te vergeestelijken, haar bidden was geen routine maar vertwijfeld en radeloos, want ze was gegrepen door verdriet, overdonderd door schaamte en temeer gebogen door haar onvruchtbaarheid. 

Prediker, als uw ziel dor is, als er geen tranen zijn, als bekeerden afwezig zijn, wees dan niet getroost met uw populariteit, weiger elke vertroosting. 

Nodig de Heilige Geest uit, oprecht en met passie, om uw hart te kwellen met verdriet, omdat je geestelijk geen kinderen kunt verwekken. Schande over onze onvruchtbare altaren! 

Heeft de Heilige Geest genoegen in onze elektrische piano’s  en alle tierlantijntjes, als de krib leeg is? NOOIT!!!

Moge de doodse stilte van het heiligdom verbrijzeld worden door het geschreeuw van nieuw geboren baby’s. 

Daar is geen patroon voor opwekking. Hoewel baby’s overal geboren worden door hetzelfde proces, toch zijn de baby’s allemaal verschillend – allemaal nieuw, geen herhalingen. 

Maar hetzelfde proces van zielsverdriet en langdurig gebed en last omwille van de onvruchtbaarheid, brachten opwekkingen voort, maar allemaal verschillend. Jonathan Edwards verzuimde geen samenkomsten en had geen financiële problemen. Maar spirituele stilstand achtervolgde hem. De smet van het ontbreken aan geboortes, boog zijn knieën en versloeg zijn geest, zodat door dit zielsverdriet hij zich als het ware vastklampte aan het verzoendeksel in een snikkende stilte totdat de Heilige Geest op hem kwam. 

De Gemeente en de wereld weten het antwoord op zijn overwinnend waken. De geloften die hij deed en de tranen die hij plengde en de verzuchtingen die hij uitte, zijn allemaal opgetekend in de Kronieken van God. 

Edwards, Wesley, Moody waren allemaal geestelijke bloedverwanten (er bestaat ook een geestelijke aristocratie). Zulke mannen verachten eer van mensen, maar zochten eerbetoon van de Heilige Geest. 

Politieke en militaire geschiedenis zijn ingepakt door individuele mensen. Geschiedenis is besprenkeld met mannen die zichzelf investeerden met een zekere kracht dat ze de wereld deden trillen. Denk nog maar aan Hitler, de koningen die hij omver wierp, de regeringen die hij deed wankelen en de miljoenen graven die hij vulde. 

In onze tijd was hij een grotere gesel dan de 10 plagen. 

Hitler had één ding op zijn agenda en hij deed het. 

De Bijbel zegt dat in de laatste dagen slechte mannen goddeloos zullen handelen, maar “het volk dat zijn God kent, zal sterk zijn en grote daden doen”. 

Niet zij die zingen over God, niet zij die schrijven of prediken over God, maar zij die hun God kennen, zullen sterk zijn en grote daden doen (Dan. 11:32).

Spreken over voeding vult onze maag niet, spreken over kennis maakt ons niet wijs, spreken over God betekent niet dat de energie van de Heilige Geest in ons is. 

We doen er goed aan om te overwegen dat opwekking komt als het resultaat van een gereinigd deel van de Gemeente, dat neergebogen is in smeekbede en voorbede. Het ziet een generatie die geketend is met valse religie  en ziek wordt van het zicht op miljoenen die dreigen verloren te gaan; misschien moeten ze dan nog dagen, weken, zelfs maanden wachten totdat de Geest op hen komt en de hemel zich opent met een zegening van opwekking. 

Vrouwen in de Bijbel die onvruchtbaar waren, brachten  de edelste kinderen ter wereld. Sara, onvruchtbaar tot haar negentigste, ontving Izaak, nota bene één van de aartsvaders. Rachels scherpe kreet: ”Geef me kinderen of ik sterf”, werd beantwoord en Jozef werd geboren, die een natie bevrijdde. De vrouw van Manoach, baarde Simson, nog een bevrijder van een natie. 

Hannah, verslagen in haar ziel, wenend in het heiligdom, geloften afleggende en volhardende in gebed, negeerde de hoon van de priester Eli, stortte haar ziel uit en kreeg haar antwoord in Samuël, die de profeet van Israël werd. De onvruchtbare Ruth vond genade en baarde Obed, die Isaï baarde, de vader van David, van waaruit de lijn komt van de Messias. 

En Elisabeth, ook al van leeftijd, baarde Johannes de Doper van wie Jezus zei dat er geen groter profeet zou bestaan, geboren uit een vrouw. Machtige mannen Gods zouden verloren gegaan zijn, mochten al deze vrouwen zich overgegeven hebben aan de schaamte van kinderloosheid. 

Als een ontvangen kind plots leven brengt, zo ook met opwekking. In de 16e eeuw parodieerde Knox, Rachels gebed, schreeuwende: “Geef me Schotland of ik sterf”. 

Knox stierf, terwijl Schotland herleefde. Zinzendorf, bedroefd en beschaamd over de liefdeloze staat van de Moraviërs, werd gesmolten en gemotiveerd door de Heilige Geest, totdat plots opwekking kwam om 7 uur in de morgen op 13/08/1727. 

Toen begon opwekking bij de Moraviërs, geboren in een gebedsmeeting, die 100 jaar duurde. Vanuit deze meeting groeide een zendingsbeweging die de einden der aarde bereikte. 

De Kerk van vandaag zou moeten zwanger zijn van een hartstochtelijke zin tot verspreiding, terwijl ze dikwijls pleit met verbleekte propaganda. 

Methodes van geboorte zijn gewijzigd dankzij de wetenschap. Maar de wetenschap kon wel niet de 9 maand verminderen die nodig zijn voor de vorming van de baby. 

We worden geslagen door het element “tijd”. 

De priester en de Kerk, te druk om te bidden, zijn meer bezig met dingen, meer dan God het nodig acht. 

Als wij God tijd geven, zal Hij ons eeuwige zielen geven. Als we ons willen verstoppen in onze machteloosheid van onze ziel en Zijn Naam aanroepen, zal Hij met Zijn licht schijnen zoals op de middag. 

De Gemeente heeft raadgevers bij de vleet. Maar waar zijn de mensen met zielenpijn en benauwdheid. De Gemeente, pochende dat ze al de tijd afwachtende zijn, zouden moeten toegeven dat de geestelijke geboorten laag zijn. We kunnen onze kerken vermeerderen zonder het Koninkrijk te vermeerderen. De vijand van vermenigvuldiging is stagnatie, stilstand. Wanneer bij gelovigen geboortes ontbreken en ze voelen zich verdrukt en bezwaard, en wanneer de steriliteit van onze ziel ons ziek maakt, dan zullen we wel trillen met heilige vrees en bidden met heilige ijver en ambitie en proberen met heilige vruchtbaarheid. 

Op Gods teller staan geen verkoopdagen, want de prijs van opwekking is altijd dezelfde: barensnood. Dit verwoeste geslacht verlangt herleving. Ik ben mij er ten volle van bewust dat diegenen in hun droomtoestand zich zullen omdraaien naar de soevereiniteit van God, en zullen zeggen: ”Wanneer Hij beweegt, opwekking zal komen”. 

Dit is een halve waarheid. Wil je daarmee zeggen dat God blij is, als 83 personen/minuut sterven zonder Christus? 

Ben je bezweken voor het idee dat God wil dat velen verloren gaan? 

Zou je durven zeggen, wat niet minder is dan Gods lastering, dat wanneer God beslist om Zijn hiel op te heffen en de vijand wil verstrooien, dat er dan een machtige bezoeking komt? Nooit!!!

Citeer de helft van een Bijbelvers en je kan eerder wat verklaren. 

Bijvoorbeeld: “God is bij machte oneindig veel meer te doen dan wij bidden of beseffen...” (Efeze. 3:20).

Hier stoppen we even en dit betekent: God is bij machte om het te doen en toch is Hij niet belemmerd om zo te doen. 

Dit vers, verkeerd geciteerd, laat het gebrek aan opwekking op de trappen van Gods troon. Maar laat ons de tekst eindigen: ”bij machte te doen overeenkomstig de kracht welke in ons werkt” en dit betekent dat het kanaal verstopt is. 

Dit betekent dat God niet kan doorbreken tot deze generatie omwille van een gebrek aan kracht in de Kerk.

Het ontbreken van opwekking is onze fout. 

Finney zei: ”God is één en al opgekropte opwekking”, dus kunnen we opwekking hebben “blijkens de kracht die in ons werkt”, want we zullen kracht ontvangen wanneer de Heilige Geest over ons komt. 

Dit is niet de kracht om alleen wonderen te doen, want vóór Pinksteren deden de apostelen ook wonderen en dreven ze duivelen uit. Ook is het niet de kracht om te organiseren, om te prediken, ook geen kracht om de Schriften te verklaren en ook geen kracht om nieuwe gebieden voor de Heer binnen te gaan. 

Dit is allemaal goed. Maar hebben wij de Heilige Geest-kracht, die de kracht van de duivel beperkt, begrenst en beknot, welke bolwerken neerhaalt en de beloften verkrijgt? Gewaagde delinquenten zullen vervloekt blijven als ze niet bevrijd worden van de duivelse heerschappij. 

Wat heeft de hel te vrezen, behalve één door God gezalfde, door gebed aangedreven Gemeente. 

Geliefden, laat ons alle nietigheden wegdoen. Laat ons kwesties over denominaties vergeten. Laten we onszelf constant geven in gebed en bediening van het Woord want “geloof komt door het horen”. 

Beschaamd over de machteloosheid van de Kerk, bedroefd over het monopoly van de duivel, zouden we niet eerder moeten schreeuwen met gekwelde geesten (en het menen): “Geef me kinderen, anders sterf ik”. Amen.

(wordt vervolgd).