Wie is Tommy? (echt gebeurd)

Tommy was een kleine mindervalide jongen, wiens verminkte lichaam, hulpeloos zich bevond op een erbarmelijke oude zetel aan het raam op het 3e verdiep van een oud bouwvallige woning, op een drukke straat in een grote stad. Hij was zo lichamelijk beperkt dat hij alleen kon liggen, hulpeloos in een bed. Hij had aan een vriend-postbode gevraagd om hem een boek aan de hand te doen, over een man die overal rondgegaan is, om goed te doen.

Deze vriend zocht en zocht naar dit ongekend boek voor zijn kreupele kameraad, tot er een boekhandelaar uiteindelijk had ontdekt dat hij het over de Bijbel had, en het leven van Jezus.

Zijn vriend verzamelde al het geld dat hij had en de vriendelijke boekhandelaar gaf hem een kopie van het Nieuwe Testament, welke hij bezorgde aan Tommy, daar op de 3e verdieping op zijn houten pallet. Ze begonnen het samen te lezen, en na een tijd begreep Tommy de boodschap van redding. Tommy werd gered door het Woord van dit Boek. En ook hij, wilde goed doen, zoals de Man in het Boek. Hij wou o zo graag gelijken op de Wonderbare Man uit het Boek. Maar hij was invalide, en kon zelfs zijn appartementje van zijn oude tante niet verlaten, waarmee hij samen leefde. Zo hij bad en vroeg God om hulp en de Heer toonde hem een plan.

Hij begon ijverig te schrijven, hulpvaardige verzen uit de Bijbel op kleine blaadjes papier, dewelke hij uit zijn raam liet vallen vanop de 3e verdieping, zo dat deze neer dwarrelden op de drukke straat beneden. Voorbijgangers zouden ze zien neerstrijken en ze dan nieuwsgierig oppikken om te zien, wat deze papiertjes waren, en dan te lezen de woorden van de Man die rondging, goed-doende, Jezus Christus. Velen werden hierdoor geholpen, bemoedigd, getroost en zelfs gered d.m.v. deze kleine bediening van deze man en zijn Bijbel en zijn raampje.

Op een dag werd er een rijke zakenman gered door het lezen van één van deze kleine verzen. Nadat hij Christus had gevonden, keerde hij terug naar de plek waar hij het kleine vodje papier had gevonden, dat hem naar de Here Jezus had geleid, zoekende waar het vandaan kon komen. Plotseling merkte hij een ander papiertje dat neer dwarrelde op de stoep ; en een arm oud vrouwtje bukte zich pijnlijk om het op te rapen, en hij zag haar gelaat opklaren toen ze het las, en blijkbaar kwam er nieuwe kracht in elke stap die ze zette, om verder haar weg te gaan.

Deze zakenman was zo gefascineerd door deze plek, hield zijn ogen gefixeerd naar boven, vastbesloten om de bron te vinden. Hij moest een lange tijd wachten, want het vergde voor Tommy ook enorm veel tijd om een Bijbelvers neer te schrijven op een papiertje. Plots waren de ogen van de zakenman vastgepind op een zeker raam toen hij een fijn, klein, broodmager handje naar buiten zag steken om zo’n papiertje te laten vallen, zoals hij er al verschillende had zien naar beneden komen en ook dat ene dat zijn leven had gered.

Hij merkte zorgvuldig de locatie van het raampje, rende de trappen op van deze krotwoning, en vond uiteindelijk de kleine Tommy, de stoep-missionaris.

Deze zakenman was een hoofd fabrikant in Filadelphia. Hij en Tommy werden goede vrienden en deze fabrikant bezorgde hem alle hulp en medische verzorging die hij nodig had, en nodigde Tommy uiteindelijk uit om bij hem te komen wonen in zijn paleiselijk herenhuis in de buitenwijken. Maar tot zijn grote verbazing, antwoordde Tommy:” Ik moet het eerst aan mijn vriend vragen”. En daarmee bedoelde hij Jezus.

De volgende dag kwam de zakenman terug, gretig voor het antwoord van Tommy. Vreemd genoeg stelde Tommy hem enkele vreemde vragen.

“Waar was uw huis al weer?” “Oh”, zei hij, “het is ver in het binnenland op een groot en mooi landgoed, je hebt er een mooie kamer voor jezelf, knechten die je zullen bedienen, heerlijke maaltijden, een goed bed, alle comfort en aandacht, en alles wat uw hartje wenst; en mijn vrouw en ik zullen u graag zien en opvoeden als onze eigen zoon”. Aarzelend vroeg hij:” Zijn daar ook mensen die onder mijn raam zullen voorbijgaan”?

Verrast en wat verbijsterd antwoordde de zakenman:” Waarom, uh neen, bij gelegenheid soms een dienstknecht of misschien de tuinman. Je begrijpt het niet goed, Tommy, het is een prachtig landgoed op het platteland ,ver weg van de stad en het tumult van de mensen. Je zult het daar rustig hebben en kunnen rusten en boeken lezen en doen wat je maar wilt, weg van de vuiligheid en rook en lawaai van de drukke massa.

Na een lange en bedachtzame stilte, vertrok Tommy zijn gelaat een beetje triest; want hij haatte het om deze man te kwetsen, maar uiteindelijk zei hij stil en krachtig en met tranen in zijn ogen, “ Het spijt me, zie je, maar ik zou niet kunnen leven waar mensen niet onder mijn raam voorbij komen”.

Hieruit ontstond het grote project vol met powerpoints in verschillende talen: 

www.tommyswindow.com

---------------------------