God laat u nooit in de steek!

Hoe verfrissend is het verslag van Elia’s bezoek aan de weduwe van Sarfath uit 1 Koningen 17:8-16:

“ … toen kwam het woord des Heren tot hem: maak u gereed, ga naar Sarfath, dat aan Sidon behoort, en houd daar verblijf. Zie Ik heb daar een weduwe geboden u te verzorgen. Daarop maakte Elia zich gereed en ging naar Sarfath. Toen hij bij de stadspoort kwam, zie, daar was een weduwe bezig hout te sprokkelen. Hij riep haar toe en zeide: Haal mij toch in een kruik een weinig water, opdat ik drinke. Toen zij het ging halen, riep hij haar na en zeide: breng mij ook een bete broods mee. Daarop zeide zij: Zo waar de Here, uw God, leeft, ik heb geen broodkoek, maar enkel een handvol meel in den pot en een weinig olie in de kruik. En zie, ik ben bezig een paar stukken hout te sprokkelen. Dan wil ik het thuis voor mij en mijn zoon gaan bereiden, en als wij het gegeten hebben moeten wij maar sterven. Doch Elia zeide tot haar: Vrees niet, ga het thuis bereiden, zoals gij gezegd hebt, doch bereid mij daarvan eerst een kleinen koek en breng mij dien hier, voor u en uw zoon kunt gij het later bereiden. Want zo zegt de Here, de God van Israël: Het meel in den pot zal niet opraken, en de olie in de kruik zal niet ontbreken tot op den dag, waarop de Here regen op den aardbodem geven zal. Daarom ging zij heen en deed, zoals Elia gezegd had, en een tijd lang at zij evenals hij, en haar huis. Het meel in den pot raakte niet op, en de olie in de kruik ontbrak niet, naar het woord des Heren, dat Hij door den dienst van Elia gesproken had.”

Hoe bemoedigend voor allen die “eerst het Koninkrijk Gods zoeken”, goed wetende “ dat God nooit in de steek laat, diegenen die hun vertrouwen op Hem stellen”. Lees het zelf in het Evangelie van Mattheüs 6:33.

Het was een droevige dag toen de weduwe in dit door hongersnood geteisterde land zich opmaakte om hout voor een vuur te sprokkelen te einde haar laatste maaltijd toe te bereiden.

Wat een beproeving van haar geloof moeten de woorden van de profeet geweest zijn: “doch bereid mij daarvan eerst een kleine koek en breng mij die hier”. Maar als beloning voor haar gehoorzaamheid na haar handjevol eten in de hand van God gelegd te hebben, zegende God honderdvoudig terug. Tot de hongersnood voorbij was, was iedere maaltijd in dit huis een wonder. Het bovennatuurlijke was er dagelijks.

Het natuurlijke denken heeft er altijd al toe geleid eerst een maal voor zichzelf te bereiden, en daarna God te geven wat er overblijft. De les die wegslinkende investeringen, financiële verliezen, positie- en presentatieverlies leren, laat zien hoe instabiel het aardse is. Wie echter het eerst ernaar uitziet dat het Koninkrijk Gods naderbij komt, kan zelfs door zijn tranen heen lachen wanneer het geloofsoog duidelijk “ de woonplaatsen in de hemel”, de eeuwige woning van het volk dat God, kan zien.

Laten wij de prioriteiten juist stellen – nodigen we daarmee de beloofde stroom van Gods zegeningen uit, en hoewel we misschien niet in staat zijn veel over te houden, kunnen we toch overvloeien, zodat we nog kunnen uitdelen. Hoe vaak heeft Hij de trouw beloond van hen ”die in de kleine dingen trouw waren”.

De koek van de weduwe in de dagen van Elia en het penningske der weduwe in de dagen dat Jezus op de aarde rondwandelde worden van voldoende belang geacht om door de Heilige Geest in de eeuwige annalen van de heilige Schrift opgenomen te worden.

“Geeft, en u zal gegeven worden…”, is vandaag even waar als ten tijde dat de door de Heilige Geest geleide schrijver deze woorden neerschreef. En het hoeft daarbij niet altijd om geld te gaan. De liefdegaven van talenten die aan de zaak van het Koninkrijk Gods gewijd worden, de handen en harten en de bereidwillige voeten die, wanneer Hij roept in actie komen, de voorbeden die de hand van de profeet omhoog houden, zij allen worden door de Heer van de kerk evenzeer aangenomen als de eerst kleine koek van Elia. “U geschiede naar uw geloof!”

Ja er zullen altijd problemen en bekommernissen zijn. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad, zegt de Bijbel; maar Gods onfeilbare Woord zal met toenemende helderheid blijven schijnen tot aan de ochtendschemering van de eeuwige dag. Wij worden dringend vermaand elkaars lasten te dragen en Hij, Die ons de overwinning beloofd heeft, zal ons ook de kracht om te overwinnen schenken.

Als wij de Here onze “ eerste koek” gegeven hebben, kunnen wij ons aan werk begeven in het rotsvast vertrouwen dat Hij ervoor zal zorgen dat zowel in onze huidige behoeften zal worden voorzien, alsook Zijn Koninkrijk in toenemende mate naderbij zal komen.