Je hebt van die dagen, die zijn niet te dragen.
Toch zet je een lach op je gezicht, je blik op vooruit gericht.
Want het leven wacht niet op jou, het raast maar door..
Dus laat je de moed zakken, of ga je er voor?

Die last is soms niet te tillen, ook al zou je dat heel graag willen.
Waarom geef je jouw zorgen niet over aan God, Hij zorgt voor jouw lot.
Die last hoef jij niet te dragen, je hoeft het maar aan Hem te vragen.
En met al Zijn liefde laat Hij je weer stralen, en zorgt dat jij stopt met malen.

Wij mensen zijn maar klein en niet opgewassen tegen zoveel leed.
En ook al geloven wij het niet, Hij is het die ons niet vergeet.
Al die harde wegen die je al hebt begaan, er telkens weer tegenaan.
Je komt er vroeg of laat toch achter, Zijn weg is zo veel zachter.